رواية نوفيلا 27 الفصل الثالث بقلم ملكة الروايات
يرن
تروح تفتح... تلاقى فؤاد
اهلا يافؤاد...ادخل
عاملين ايه
الحمدلله
مايا فين
اديتها الدوا من شوية...هشوفها نامت ولا لسه
وقبل ما تدخل...وقفها فؤاد بسؤاله
متكلمتش برضه
كل اللى قدرت اعرفه ان حمزة مالوش علاقة بالموضوع ده زى ما الكل فاكر
اشمعنى حمزة ياايمان... دول كانوا متربيين مع بعض
حمزة كان هيخطب مايا ف نفس السنة اللى ماټ فيها...ابوه قاله انه مش هيكلمك ف حاجة غير لما يشتغل...وملحقش
معرفتيش حاجة تانية
لا... متضغطش عليها يا فؤاد الله يخليك
مش هتكلم ف حاجة انا عايز اطمن عليها بس
دخلت ايمان الاوضة...شافتها لقيتها صاحية
مايا ...فؤاد عايز يطمن عليكى
نظرة خوف ف عين مايا
مټخافيش يا مايا هو عايز يطمن عليكى بس... يافؤاااااد
وقعد قصادها على السرير وهو ماسك ايديها
عاملة ايه النهاردة
عيطت مايا وهى بتبص له باعتذار
فتح دراعه وحضنها...حضنته وهى بټعيط
متزعليش منى ...انا خرجت عن شعورى ڠصب عنى... انا عمرى ما كديت ايدى عليكى بس اللى حصل فوق طاقة اى حد... انا هتجنن واعرف ايه اللى حصل
زاد عياط مايا
مايا بتهز راسها موافقة على الكلام
حياة قاعدة ف بيتها...جرس الباب رن
قامت فتحت
اهلا ياماما اتفضلى
ازيك ياحياة... مبتنزليش ليه
قعدوا مع بعض
مش عايزة اشوف مايا ولا فؤاد وحتى ايمان علشان اللى عمله ابنها
الواد بين ايادى الله... واحنا لسه متأكدناش
هيكون مين غيره.. هى لاكانت بتروح ف حتة ولا بتعرف حد... مكنش حد لازق لها الا حمزة
اخواتى هما السبب ف كسرة قلب ابنى... انتى مش عارفة فارس اتبدل وبقى ازاى ياماما
يا بنتى هى مصېبة علينا كلنا مش على ابنك لوحدك... من امتى كنا بنتقسم ونتكلم كأننا اعداء
هما اللى عملوا كده مش انا
وفارس فين
قافل على نفسه لا بياكل ولا بيشرب
انا هقوم ادخل له واتطمن عليه
اتفضلى ياماما
لا معلش ياماما...خلينا كده احسن
بعد يومين
نسرين قاعدة مع مامتها
وقلتى ايه لممدوح علشان يسيبك تيجى
انا من ساعة ما انتى قلتيلى اللى حصل وانا هتجنن ومكنتش قادرة اقعد...قلتله انى محتاجة اقعد عندك شوية وسألنى على مايا مجبتلوش سيرة
احسن ... ع الاقل يفوت شهر ولا حاجة نبقى نقول اتطلقوا
الدوا اللى بتاخده بينيمها كتير... وبينى وبينك تنام احسن...دى طول ما هى صاحية بټعيط وحكاية قلة الكلام دى صعبة اوى ربنا يشفيها
وفارس
اخدين جنب وقافلين عليهم من ساعة اللى حصل
انا طالعة له
نسرين داخلة اوضة فارس
خالتى قالت انك صاحى
تعالى يا نسرين حمدالله ع السلامة
الله يسلمك يافارس...انت عامل ايه
انتى شايفة واحد ف موقفى هيبقى عامل ايه
اتسرعت اوى يافارس
انتى لو راجل كنتى حسيتى باللى انا فيه
مسألتهاش ليه
مقالتش حاجة...بس الجواب باين من عنوانه وانا مكنش المفروض انسى
انا لسه طالعة من عند ماما... ومايا قالت لها انه مش حمزة
ضحك بسخرية
صدقتوها
هتكذب ليه...على الاقل كانت قالت لماما لو هو فعلا حمزة
عذر اقبح من ذنب... ان مكنش حمزة يبقى مين
انت مش مثقف ومتعلم وعارف ان فيه حالات بتبقى كده
عارف... بس هى لو كانت شريفة ومغلطتش مكنتش اتوترت وارتبكت كده بعد ما سألتها... وكل شوية افتكر انها يوم الفرح كانت كل شوية تقول عايزانى ف موضوع مهم... حتى لو كانت عايزة تعترف لى بحاجة مكنش المفروض انها تسيبنى لاخر وقت كده
احنا لسه برضه منعرفش اللى حصلها علشان نحكم عليها
انا ليا اللى شفته... ان مراتى ضحكت عليا ومطلعتش بنت
هو ده الحب... مش اللى بيحب بيسامح
اللى تفرط ف نفسها مرة تفرط ف نفسها 100 مرة
وافرض طلعت مظلومة
ياريت تطلع مظلومة...بس ازاى.. انا هتجنن من التفكير مش عارف اكرهها يا نسرين... مصډوم فيها اوى ومش عارف اكرهها
نسرين داخلة لمايا الاوضة... بتبص عليها صاحية ولا نايمة
مايا حست بيها...قامت
ازيك يامايا... سلامتك ياحبيبتى
قربت منها وسلمت عليها وحضنتها
انا جيت مخصوص علشان اطمن عليكى... شدى حيلك كده
هزت مايا راسها
ايه اللى حصل يا مايا... ليه محكتيليش... من امتى بتخبى عليا حاجة
مايا بټعيط... ونسرين بتكمل
طول عمرنا سرنا واحد... ايه اللى حصل ...انا هتجنن من ساعة ما ماما حكت لى... ليه محكتيليش وكنت هساعدك ايا كان اللى حصلك
ردت مايا بلسان تقيل وكلام بطئ
مكنش فيه حد جنبى خالص
بعد ما اتجوزتى وسافرتى
فرحت نسرين ان مايا اتكلمت
الحمدلله انك اتكلمتى... احكى لى يامايا... ايه اللى حصل ومين اللى عمل كده...جاسر
فى نفس اللحظة اللى دخلت فيها ايمان وسمعت الجملة الاخيرة
ايمان باستغراب
مين جاسر
بصت مايا وايمان لبعض
ايمانوانا اللى فاكرة انى اعرف عنكم كل حاجة...مين جاسر يا مايا مين جاسر يا نسرين
مايا بلسان تقيل
هحكيلك يا عمتى... هحكيلكم كل حاجة حصلت من بعد مۏت حمزة
