رواية جديدة الفصل الخامس والسادس والسابع بقلم ملكة الروايات
المحتويات
....البارت الخامس....
همس بعصبيه قالت ازاى يجيله الجرأه أنه يكلمنى أنا هعرفك انك لازم تحط حدود ومتتعدهاش علشان متحصلش مشكله
وكتبتله وهيا مټعصبه وقالت...لا ده متنفعش كتابه
قامت رنه عليه
.. عند أحمد...
اول ما رنت عليه ماصدقش نفسه ورد علطول
احمد ...الو
همس...انت اي اللى انت بعتهولى ده
همس بعصبيه قالت...طب بص بقى يا احمد انت من تلات سنين سبتنى بحجه انك اكتشفت فجأه أن حبك ليا كان حب مراهقه وانا فاكره برضوا انك قولتلى انسينى وخلينى ابن خالتك وبس
وانا سمعت كلامك وياريت انت كمان تلتزم بكلامك ومتتعداش حدودك معايا وتبقى على قد ازيك الله يسلمك
وقفلت بعصبيه وقالت كدا احسن ده هيفكر أن اللى عمله زمان هنساه يبقى بيحلم
وقعدت تكلم نفسها ازاى قدرت أقوله كدا ازاي جتلى الشجاعه أن أقوله الكلام ده ومكنتش متأثره هوا ممكن اكون فعلا نسيته ومبقاش فارق معايا
وقامت غسله وشها وراحت على السرير بتعب وضغط اليوم واول ما حطت دماغها على المخده راحت فى سبات عميق
...عند أحمد...
اول ما قفلت التليفون في وشه بقى مصډوم ومش قادر يفكر في حاجه كل اللى جاي على باله هوا ازاى همس الطفله الصغيره اللى كانت بتحبه ومتقدرش تستغنى عنه بس هيا دلوقتى قدرت تستغنى عنه اللى عمله فيها من تلات سنين لسه منستهوش الۏجع اللى سببتهولها وهيا طفله لسه مآثر عليها بقت بتكرهنى للدرجادى مبقتش عايزه تسمع حتى أسمى
الظاهر أن أنا خسرتك فعلا يا همس ونسيتينى فعلا السنين قادره تنسي اكيد قدرت تنسيكى
وقام واتوضى بنيه أنه ربنا يريح قلبه ويسعدها وبعد ماخلص صلاه حس براحه غريبه وراح نايم علطول بتعب من السفر..
المنبه رن فصلته وكملت نوم
دخلت هدى على همس وقالت ...همس اصحى يا بنتى هتتأخرى على المحاضرات بتاعتك
همس بنوم قالت...شويه بس يا ماما
هدى وهيا بتفتح الستاره علشان الشمس تدخل قالت ...شويه اي الساعه 8 وربع اخلصى انتى مش قولتيلى صحينى 8
قامت همس دخلت الحمام وخرجت لبست بسرعه وصلت
وخرجت من اوضتها
...كانوا متجمعين على السفره ...
هدى ...تعالى افطرى يا همس
همس باستعجال قالت..افطر اي بس ده يارب الحق اوصل فى المعاد الساعه 9 الا تلت يلا سلام
هدى ومحمد ...مع السلامه
...عند أحمد ...
صحى من بدرى وحجز تذكره طيران لكندا الساعه 12 وصحى وبدأ يجهز حاجته ولبس وخرج لقاهم قاعدين على السفره بيفطروا
محمود باستغراب قالت...رايح فين يا احمد انت مش قولت هتقعد معانا اسبوع
هدى ...رايح فين يابنى
احمد بملامح جامده ....مسافر قلت ملهاش لازمه اشوف مستقبلى احسن بدال ميفوتنى حاجه فى الجامعه
هدى بحزن قالت...أنا لسه مقعدتش معاك انت لسه وحشنى يا بنى
احمد وهوا يبوس ايديها...معلش يا ست الكل أنا لازم اسافر معلش
محمود بحزن على فراق ابنه قال...مكنت قعدت معانا يبنى
احمد ببرود قال...انت بالذات مينفعش تقول الكلمه دي اي ومش خاېف على مستقبلى
اومال كان فين الكلام ده من تلات سنين كانت فين الطيبه والحنيه دي من زمان
فوقت متاخر اووى فوقت بعد ما خلاص مبقتش معاك وياسمين كلها كام شهر وهتسيبلك البيت متعرفش فرحتها دلوقتى هتبقى عامله ازاى أنها هتبعد عن قسوه قلبك دي
وهتبعد عن
وقطع كلامه صوت ياسمين وهيا خارجه من اوضتها وقالت ...مين قالك انى هبقى سعيده لما ابعد علفكرا المفروض تحترم نفسك وانت بتكلم باباك وتلتزم حدودك معاه وتتكلم بأسلوب كويس ده مهما كان باباك
وهوا اتغير بقى حنين جدا وطيب وعوضنى عن اللى كان بيعمله معايا وانا مبقتش زعلانه منه وبقيت عايزه أفضل معاه علطول
احمد بعصبيه وحزن قال...هوا كل شويه تيجى واحده تقولى التزم حدودك وانتى مالك اصلا ملكيش دعوه أنا أتكلم براحتى وبعدين عوضك انتى مش عوضنى أنا
انا محستش ولا بحنيته ولا بطيبته
متابعة القراءة
