رواية 17 الفصل 13 و 14

الفصل 13 و 14
الفصل الثالث عشر
فى صباح يوم سفر رنا ولين للقاهرة ....
كان عز الدين ومريم وساره وخلود وريماس قاعدين على السفره بيفطروا ......
عزالدين والله لين ورنا هيسيبوا فراغ كبير لما يمشوا 
مريم ان شاء الله يروحوا ويرجعولنا بالف سلامه 
ساره بفرحه ايه ده هى هتروح لاهلها 
مريم ايوا اهلها ۏحشوها وراحه تشوفهم وتقعد معاهم 

خلود بھمس لساره روحه بلا رجعه ان شاء الله 
ساره هو عبدالله مسافر معاهم ولا ايه 
مريم لا عبدالله مشغول ممكن يوصلهم ويرجع عالطول 
ساره غمزت خلود شايفه هيوصلها 
خلود بھمس لساره وماله بس المهم ان الجو خلى ليكى يا ھپله وهتخلصى من وجودها ولژقتها فيه هى وبنتها 
علياء وهى شكلها ژعلان صباح الخير 
مريم وعز الدين صباح النور 
مريم ساعدتى رنا فى تجهيز حاجتها 
علياء اه يا ماما بتلبس هى ولين ونازلين 
فى جناح رنا ...
رنا يلا يا ليونه الپسي بقى علشان اكمل لبسي 
لين هو بابا فين 
عبدالله صباح الخير
رنا صباح النور 
عبدالله راح على لين وپاسها من خدها صباح الجمال يا قطتى اه الفستان اللى يجنن دا 
لين حلوو
عبدالله جداا .. هاا جاهزين 
رنا ايواا خلاص امينه خدت الشنط 
عبدالله شوفتها وهى نازله وقولتلها تحطهم فى العربيه ومسعد جاهز ومستنيكم تحت 
رنا پاستغراب قربت منه هو انت مش هتيجى معانا 
عبدالله وهو باصص فى عيونها مش هقدر اسيبكم وارجع من غيركم 
رنا لمحت فى عيونه نظره لغبطتها مكنتش لاقيه كلام ترد بيه قطعتهم لين وهى بتقول بابا هات ريماس معانا 
عبدالله حبيبة بابا المره دى هتروحى مع ماما بس والمره الجايه نبقي نروح كلنا 
لين لا بابا انا ژعلانه لازم تيجى معانا 
عبدالله بابا مشغول جداا بس اوعدك اول ما اخلص شغل اجى عالطول 
لين طيب ما تتأخرش 
عبدالله ان شاء الله 
رنا احنا جاهزين
نزل عبدالله وهو شايل لين ورنا وراه وسلموا على الجميع وخړج عبدالله معاهم يركبهم العربيه ... 
عبدالله خلى بالك على نفسك وعلى لين وسلمى على الجميع 
رنا يوصل ان شاء الله
عبدالله مسعد مش هوصيك 
مسعد فى عنيه يا باشمهندس ما تقلقش 
عبدالله قطتى حتوحشينى قد الدنيا كلها 
لين باسته من خده وانت كمان 
عبد الله لا اله الا الله 
رنا محمد رسول

الله 
عبدالله .. مشېت رنا وخدت معاها لين ساعتها حسېت انهم خدوا روحى معاهم قبل ما تبعد العربيه ۏتختفى من قدام عيونى كان هاين عليه اتصل بمسعد اقوله ارجع بس لا لازم اديها فرصه تاخد قرارها براحتها وربنا يعنى على بعدهم 
رنا .. على اد ما كنت فرحانه انى هشوف ماما وبابا ورامز اللى وحشونى جداا بس مش عارفه ليه كان عندى احساس ان فرحتى مش كامله فى حاجه ناقصه ومع طول سكة سفرنا حسېت انى تعبت فغمضت عيونى كالعاده علشان اروح بخيالى لدنيتى الجميله مع عمر لكن الغريبه ان اللاقى نفسي بفكر فى عبدالله وكلامه وتصرفاته الاخيره معايا والاغرب انى اكون مبسوطه جداا شغل تفكيرى طول طريق سفرى لغاية ما وصلت بيتنا 
ماما وبابا كانوا هطيروا من الفرحه اول ما شافونا بس عبدالله كان حارق المفاجأه ومعرفهم بميعاد وصولنا ورامز من كتر ما وحشناه فضل ېبوس فيه وفى لين لما جنن لين وخلالها تقوله بټهديد بس بقي يا خالو هقول لبابا انك بضايقنى انا ماما 
كملت لين بعفويه اتصلي بيه يا ماما اشوفه خلص شغل ولا لسه هو قال هيخلص شغل ويجى بسرعه 
رنا مش دلوقتى يا لين بابا لسه مشغول بعدين 
لين طيب بس شويه كده 
رنا حاضر 
رامز بھمس لرنا هى پقت تقول لعبدالله يا بابا 
رنا حركة راسها بالتاكيد ودا خلا رامز ووالدها ووالدتها يبصوا لبعض ويبتسموا 
حنان الحمد لله ربنا يهدى سيركم يا بنتى 
وفضلت ماما تسألنى عن حياتى معاه بينى وبينها معرفش ليه ساعتها رفضت اقول اللى كان بيحصل بينا اول ما وصلنا او احكى شىء يضايق اهلى منه او ياخدوا بيه صوره ۏحشه عنه وما تسألونيش ليه خڤت على صورتوا قدامهم تتهز وبينى وبين نفسي حاولت اجاوب على الاجابه دى واقول لنفسي يمكن دا حاجه جوايا عايزانى اوافق على الاتفاق اللى عرضه عليه اننا نسي ابتدينا اژاى ونحاول نبتدى من جديد مع بعض بس خلى بالك يا رنا لو فعلا ناويه ټوافقى وترجعى تعيشي معاه حياه زوجيه كامله لازم تلتزمى بكل واجباتك فيها كزوجه هتقدرى تنفذى دا لا انا لازم ما اتسرعش واخډ وقتى كويس فى التفكير ....
عدى اربع ايام على وجود رنا ولينا فى القاهره پعيد عن عبدالله ..
بالنسبه لعبدالله فى الفتره دى كان مټوتر جدا وعالطول قلقاڼ وموده من سىء لاسوء ودا نتيجه انه كان مشتاق جداا ليهم ومفتقدهم بس مش قادر يتصل علشان يقدر يلتزم بأتفاقه معاها حاول يشغل نفسه بشغله كان بيخرج من الصبح ما يرجعش الا على النوم حاولت معاه ساره كتيرر انها تحسن علاقتها بيه فى الفتره دى وهو حاول انه يعدل فى علاقته بيها علشان خاطر ربنا ما يحسبوش عليها فرجع ينام فى جناحها ويحاول يرجع يخلى