رواية نوفيلا28 الفصل الثاني عشر والثالث عشر والاخير بقلم اميرة الكلمات
المحتويات
البارت
تانى يوم الصبح قاسم قام من النوم وقعد يبص على رهف بكل حب وحنان قعد يملس على وشها مش مصدق انها بين ايده فعلا لحظة خطڤها حس ان حياته انتهت ضمھا له
رهف بنوم صباح الخير يا قاسم
قاسم باسها من وشها صباح النور على اجمل عيون
رهف صاحى بدرى يعنى اكيد معرفتش تنام منى
قاسم بالعكس اكتر ليلة عرفت انام فيها عارفة ليه
ولسة بيوطى هيبوسها الباب خبط رهف فتحت عيونها
رهف بتوتر دا اكيد الدكتور انا لازم اقوم
قاسم انهدى اقعدى وحطى الطرحة على شعرك
رهف يا قاسم مينفعش يقول اي علينا
قاسم يقول ال يقوله واحد ومراته هو مال اهله
رهف يا قاسم بقا
قاسم ولا قاسم ولا زفت جته القرف فيه وفى ال جيبينه
قاسم بنفخ طيب
الدكتور دخل يطمن على قاسم
الدكتور حمد الله على سلامتك يا استاذ قاسم
قاسم بجمود الله يسلمك
رهف بتضربه فى دراعه عشان يتكلم كويس
قاسم بيبصلها اي فى اي
رهف بصوت واطى اتكلم عدا مع الدكتور
قاسم تحبى اقوم ابسهولك عشان تنبسطى
قاسم اتزفت وكمل بصوت واطى هو انا كده كل اما اجى ابوسها وابقا خلاص تحصل حاجة
رهف سامعه كلامه ومش قادرة تبطل ضحك
قاسم هزرفك قلم يعدلك
رهف انا اتكلمت دلوقتى
الدكتور احم احم
قاسم هو انت لسة واقف خد بعضك واطلع برة
رهف قاسم
قاسم اظن كلامى واضح
الدكتور خد بعضه وطلع برة
قاسم اسكتى دا قطعنى فى اجمل لحظة فى حياتى
رهف رقعت ضحكة زى الرقاصين
قاسم بضحك اللهم صلى على النبى دى شكلها هتلعب
رهف قاسم حبيبى انت تعبان
قاسم بيقرب منها تعبان اي بس دى الواحد صحته بتيجى على الحاحات دى اسمعى بس
رهف برقه ودلع يا قاسم
رهف ضحكت نفس الضحكة
قاسم اضحكيها تانى عشان هتشوفى انا هعمل اي
رهف يا ساتر عليك بتقلب فى ثانية
بعد شوية اسر وجوليا جم قعدوا شوية وبعدين قايم صمم انه يروح وفعلا روح واسر وجوليل كانوا معاهم وصلوا البيت وارتاحوا وناموا
بالليل
قاسم رهف جيه الوقت ال تعرفى الحقيقة
قاسم هحكى بس متقطعنيش فى ولا كلمه
رهف بتوتر حاضر
قاسم اتعرفت على مايان فى النادى اول ما شوفتها عجبنى منظرها وشكلها مستنتش وحيت اتقدمت ليها ودى كانت اكبر غلطة فى حياتى مكنتش اعرف انها مادية بالشكل دا انا ساعتعل مكنتش غنى اوى كده ااه دان معايا فلوس بس
متابعة القراءة
