رواية سارة الفصول من الثامن للثالث عشر

ولسه هيتكلم...
مروه وهى ملاحظه وجودهم فى أوضه واحدهممكن تطلع بره لو سمحت
مش عارف يعد هى كام مره أهانته وحسسته بقيمه قليله زى اللحظه دى معرفش يرد يقول إيه وقرر إنه يخرج.. خرج من أوضتها ورزع الباب وراه....بكت بقهره فى اللحظه إللى خرج فيها من أوضتها....دخل على أوضته وعلى وشه ملامح الڠضب الشديد بدأ يكسر فى كل حاجه...
بمرور الوقت كان واقف بيلبس بدلته متجاهلا كل حاجه مكسوره فى أوضته وبعدها خرج وراح لأوضتها وبدأ يخبط على الباب...فتحت الباب..
حازم بجمود وهو بيبص على هيئتهاليه ماجهزتيش
مروه وهى مش بتبصلهأنا جاهزه خلاص.
حازم بضيقهو مش أنا قلت تلبسى حاجه من الدولاب
مروه بحزن وهى بتبص فى عيونهمانا قولت لحضرتك إنى مش بلبس حاجه مش بتاعتى.
حاول يتحكم فى أعصابه بس ماعرفش زقها ودخل الأوضه وراح للدولاب....
مروهوفر على نفسك أنا مش هلبس غير لبسى.
حازم بضيقإنتى مراتى ماينفعش تروحى الشركه كده ماينفعش تبقى مراتى والناس تشوفك كده.
مروه بتوضيح مع هدوء أنا مراتك على الورق يعنى أ.......
حازم بعصبيه وهو بيقاطعهابرده إسمك مراتى.
عيونه جات على طقم كان بيتمنى دايما إنه يشوفه بيها..أخده وإداهولها..
حازم بتحذيرقدامك بالكتير أوى نص ساعه تلبسى فيهم وإبقى إفردى شعرك.
سابها ومشى من غير مايستنى رد منها...كانت واقفه فى مكانها بتبص للطقم إللى هو إداهولها بشرود دموعها نزلت ڠصب عنها لإنها شايفه إن ده مش مكانها.....
بمرور الوقت...

سميحه لمروهإتفضلى يا مدام إفطرى.
مروه بإبتسامه حزينه وهى بتبصلهاشكرا لحضرتك.

حازم بإبتسامه مصطنعهحبيبتى إنتى سامعانى سرحتى فين