رواية سارة الفصول تسعة وعشرون وثلاثون
المحتويات
فى الدنيا إتعامل مع الشخصيه التانيه بتاعتها كإنها بنته وبدأ يجيبلها هدايا كتير لما بيقعد معاها كان شايفها مختلفه عن أى حد مختلفه عن أى بنت إتعامل معاها قبل كده مابقاش يحلم بالکابوس إللى دايما بيطارده إللى هو مۏت ليلى أخته إللى دايما بيحمل نفسه ذنب مۏتها لإنه ماقدرش ينقذها حاسس إن كل يوم بيعدى عليه وهو معاها كإنه بقا إنسان جديد بس بيحاول على قد مايطرد الإحساس ده لإنها مجرد مريضه وهو مجرد دكتور بس للأسف كل يوم بيعدى بيغرق فيها أكتر عن اليوم إللى قبله خالد وياسمين كانوا أسعد إتنين على الإطلاق وده لإنهم حققوا جزء مهم جدا فى حياتهم ألا وهو إنهم إتجوزوا بعض كانوا بيفرحوا بزيارات حازم ومروه البسيطه ومعاهم فتحيه إللى بتيجى ترخم عليهم طول اليوم وبعدها ترجع لشقتها تانى مروه وحازم كان إنشغالهم الأساسى فى عرض الأزياء إللى قرب خلاص لحد ما كل حاجه باقت جاهزه....
فى الشركه
كان قاعد فى مكتبه مهموم وبيفكر فى كذا حاجه العرض وإنه يلاقى يوسف وإنه مش قادر يعيش مبسوط غير لما ياخد حقه...إبتسم لما هى جات على باله حس إنها وحشته بالرغم من إنهم مابيفارقوش بعض نهائى قرر إنه ينزل للمكتب ويشوفها...
قبل دقائق
كانت قاعده مع رشا وبيتفقوا على إللى هيعملوه بكره فى العرض...
رشافعلا عندك حق وخاصة لما الموضوع يبقى فيه ضغط أعصاب بالشكل ده بقولك إيه
مروهنعم
رشاماتيجى نلعب.
مروه بإستغرابنلعب
رشاأنا والبنات فى بعض الأحيان بنحب نلعب فى وقت البريك وبما إن خلاص البريك قرب من حقنا إننا نلعب.
مروه بإستفسارهنلعب إيه
رشاأنا والبنات بنلعب إستغمايه.
مروه بإستغرابإستغمايه!! وإفرضى بقا لو حد قفشنا
مروهصح.
رشاطب يلا بينا
مروهيلا.
خرجوا هما الإتنين من المكتب...
رشايا بنات يلا نلعب إستغمايه.
البنات إتحرجوا وده لإن مروه واقفه مع رشا..
رشاإنتوا محرجين ليه مدام مروه هتلعب معانا يلا بينا.
حازم كان واقف وراها ومستغرب إللى بيحصل...فضلت تتحرك خطوات بسيطه وبعدها رجعت لورا وخبطت فى حازم لفت ومسكته بسرعه...
مروه بضحكهقفشتك.
بس فجأه إستغربت من بنية الجسم إللى هى ماسكاها رفعت إيديها بتلقائيه نحية وشه وبدأت تتحسس ملامحه بلعت ريقها بإرتباك لما لقته حازم ومكانتش عارفه تعمل إيه لدرجة إنها محرجه تنزل الطرحه من على عيونها مكانتش عايزه تبصله مكانتش عارفه هتقول إيه جات تنزل إيديها الإتنين من على وشه حازم مسكهم وثبتهم على وشه متناسيا وجودهم فى قدام الكل وإن الكل بيتفرج عليهم إيده راحت لعقدة الطرحه ورا راسها وفكها عيونها جات فى عيونه إللى بتبصلها بحب بس فاق لما إستوعب إن الكل بيتفرج عليهم..
مروه بإرتباكحاضر.
مشى وهى مشيت وراه وركبوا الأسانسير وصلوا الدور العاشر وراحوا المكتب وأول أما دخلوا المكتب حازم سحبها نحيته بسرعه وبدأ بس إفتكر كل إللى حصلها وحالتها النفسيه وماحبش إنه يتمادى.. بعد عنها ومسك وشها برقه بين إيديه..
حازم وهو بيبص فى عيونهاوحشتينى.
كانت تايهه من إبتسمت إبتسامه خفيفه ليه...
مروهوإنت كمان وحشتنى أوى.
حازم وهو بيعدل شعرهافى حد يلعب فى المكتب إستغمايه
مروه بإحراجإحنا كنا فى البريك وبعدين رشا قالت...
حازم بتنهيده وهو بيقاطعهايعنى رشا ورا الفكره دى.
كانت لسه هتتكلم..
حازم بإبتسامهأهم حاجه إنبسطتى
هزت راسها ب اه ه...
حازم وهو بيهمس فى ودانهاجاهزه لبكره
مروه وهى بتاخد نفس عميق وهى فى جبحاول أبقى جاهزه.
حازم وهو بيبص فى عيونهاأنا معاكى ماتقلقيش عمرى ماهسيبك إنتى فاهمه
مروه وهى بتبص فى عيونهفاهمه.
حازميلا عشان نتغدى وبعدها نبقى نأكد على الخطوات الأخير.
مروهماشى.
أخدها من إيديها وخلاها تقعد على كنبة الأنتريه وبدأ يطلب أكل وهى كانت بتبصله بكل حب باقت شايفه فيه كل حاجه خلاص شايفه فيه الأب والأخ والسند والزوج والحبيب وكل حاجه هى كانت محرومه منها عيونه جات فى عيونها وهو بيعمل المكالمه إبتسملها وهى إبتسمتله وفى نفس الوقت بتفكر إزاى تدخل على الخطوه إللى بعدها إنهم يبقوا زى أى زوجين طبيعيين... بيبان قدامها إنه عادى وإنه مايفرقش معاه إللى حصل لكنه بېموت من جواه قلبه مقهور عليها هى مش حاسه بالصراع إللى هو عايشه مابتشوفهوش وهو بيبكى عليها كل يوم وهى فى وده لإنه
متابعة القراءة
